اختلال پرخوری (B.E.D.) یک اختلال جدی خوردن است که با دوره های مکرر پرخوری غیرقابل کنترل مشخص می شود که اغلب با احساس گناه، شرم و ناراحتی همراه است. اگر شما یا کسی که می‌شناسید با B.E.D مشکل دارید، مهم است که به دنبال کمک و پشتیبانی حرفه‌ای باشید. درمان B.E.D. معمولاً شامل ترکیبی از درمان، دارو و تغییرات سبک زندگی است.

1. به دنبال کمک حرفه ای باشید:اولین قدم در درمان B.E.D. این است که با یک متخصص مراقبت های بهداشتی که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارد، مشورت کنید. آنها میتوانند تشخیص دقیقی ارائه دهند، شدت اختلال را ارزیابی کنند و یک برنامه درمانی فردی ایجاد کنند.

2. درمان شناختی رفتاری (CBT):CBT یکی از مؤثرترین اشکال درمانی برای B.E.D است. این به افراد کمک می کند تا افکار و رفتارهای منفی مرتبط با پرخوری را شناسایی و تغییر دهند. CBT همچنین مهارت های مقابله ای را برای مدیریت احساسات و استرس بدون روی آوردن به غذا می آموزد.

3. روان درمانی بین فردی (IPT):IPT بر بهبود روابط بین فردی و پرداختن به مسائل اجتماعی که ممکن است به پرخوری کمک کند، تمرکز دارد. این به افراد کمک می کند تا راه های سالم تری برای مقابله با تعارضات و احساسات ایجاد کنند و نیاز به پرخوری به عنوان یک مکانیسم مقابله را کاهش دهد.

4. رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT):DBT عناصر CBT را با تکنیک های ذهن آگاهی ترکیب می کند. این به افراد کمک می کند تا احساسات خود را تنظیم کنند، پریشانی را تحمل کنند و راهبردهای مقابله ای موثری را بدون توسل به پرخوری ایجاد کنند.

5. دارو:در برخی موارد، ممکن است دارو در کنار درمان برای کمک به مدیریت B.E.D تجویز شود. داروهای ضد افسردگی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) در کاهش اپیزودهای پرخوری موثر بوده‌اند.

6. نظارت بر خود:داشتن یک دفترچه یا دفترچه یادداشت غذایی می‌تواند در شناسایی محرک ها و الگوهای مرتبط با پرخوری مفید باشد. خود نظارتی به افراد این امکان را می دهد که از رفتارهای غذایی خود آگاه تر شوند و تغییرات آگاهانه ایجاد کنند.

7. مشاوره تغذیه: کار با یک متخصص تغذیه ثبت شده که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارد می‌تواند راهنمایی هایی را برای ایجاد یک برنامه غذایی متعادل و سالم ارائه دهد. آنها میتوانند به ایجاد الگوهای غذایی منظم، ترکیب غذاهای مغذی و رفع هرگونه کمبودهای تغذیه ای کمک کنند.

8. گروه های پشتیبانی:پیوستن به یک گروه حمایتی یا شرکت در گروه های درمانی مخصوص B.E.D. می‌تواند حمایت ارزشمندی از همتایان و حس جامعه را فراهم کند. به اشتراک گذاشتن تجربیات، چالش‌ها و موفقیت‌ها با دیگرانی که درک می‌کنند می‌تواند نیرومند و انگیزه‌بخش باشد.

علاوه بر مراحل فوق، در اینجا 10 روش مبتنی بر علم وجود دارد که در درمان B.E.D امیدوارکننده بوده است:

1. آگاهی از خوردن مبتنی بر ذهن آگاهی:روش های ذهن آگاهی، مانند غذا خوردن آگاهانه، می‌تواند به افراد کمک کند تا با نشانه های گرسنگی و سیری بدن خود هماهنگ شوند. این می‌تواند رفتارهای غذایی تکانشی را کاهش دهد و آگاهی از محرک های عاطفی را افزایش دهد.

2. تکنیک های مدیریت استرس:یادگیری تکنیک های مدیریت استرس مانند تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا می‌تواند به افراد کمک کند به جای روی آوردن به غذا، راه های سالم تری برای مقابله با استرس پیدا کنند.

3. فعالیت بدنی: شرکت در فعالیت بدنی منظم نه تنها فواید سلامتی بیشماری دارد، بلکه به کاهش استرس و بهبود خلق و خوی کمک می کند. همچنین می‌تواند به عنوان یک خروجی مثبت برای احساسات عمل کند و احتمال روی آوردن به پرخوری را کاهش دهد.

4. بهداشت خواب:اولویت دادن به بهداشت خواب خوب در مدیریت B.E.D مهم است. کمبود خواب می‌تواند هورمون های تنظیم گرسنگی را مختل کند و منجر به افزایش هوس و پرخوری شود.

5. مهارت‌های تنظیم هیجانی:یادگیری مهارت‌های تنظیم هیجانی مؤثر از طریق درمان یا منابع خودیاری می‌تواند به افراد کمک کند تا احساسات خود را بدون متوسل شدن به پرخوری به‌عنوان مکانیزم مقابله‌ای مدیریت کنند.

6. پذیرش بدن:توسعه تصویر بدنی مثبت و تمرین پذیرش خود می‌تواند تمایل به انجام رفتارهای غذایی مخرب را کاهش دهد. این شامل به چالش کشیدن استانداردهای زیبایی اجتماعی و در آغوش گرفتن خود در هر اندازه و شکلی است.

7. برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی:برنامه‌ریزی وعده‌های غذایی از قبل و داشتن الگوهای غذایی منظم می‌تواند به ایجاد حس کنترل و کاهش احتمال اپیزودهای پرخوری تکانشی کمک کند.

8. اجتناب از رژیم های غذایی محدود:رژیم های محدود کننده اغلب منجر به چرخه محرومیت و پرخوری می شود. در عوض، تمرکز بر خوردن متعادل و شهودی می‌تواند به فرد کمک کند رابطه سالم تری با غذا ایجاد کنید.

9. شناسایی محرک‌ها:شناسایی محرک‌های شخصی برای پرخوری، مانند احساسات، موقعیت‌ها یا افراد خاص، می‌تواند به افراد کمک کند تا استراتژی‌هایی برای اجتناب یا مقابله مؤثر با آن محرک‌ها ایجاد کنند.

10. پرداختن به مسائل اساسی:B.E.D. می‌تواند با مسائل روانی زمینه ای، مانند ضربه روحی، اعتماد به نفس پایین، یا کمال گرایی مرتبط باشد. پرداختن به این مسائل اساسی از طریق درمان می‌تواند در بهبودی طولانی مدت ضروری باشد.

توجه به این نکته ضروری است که درمان B.E.D. باید بر اساس نیازها و شرایط منحصر به فرد هر فرد فردی شود. یک متخصص مراقبت های بهداشتی با تجربه در درمان اختلالات خوردن می‌تواند راهنمایی و پشتیبانی شخصی را در طول روند بهبودی ارائه دهد.